Handsome husband en enorme spierpijn

Nog een hele dag hier in Kalibukbuk bij Lovina Beach en dan vertrekken we a.s. donderdagochtend vroeg naar Amed. Weten jullie nog, Eva en Shura, waar we in 2011 een huis op het strand huurden en we geen van allen konden slapen omdat de golven over de stenen rolden die op het strand lagen en het een hels kabaal maakte. Vanuit de haven in Amed gaan we met de boot naar Gili Air. Daar hebben we voor 4 nachten een huisje gehuurd bij Banana Cottage en gaan we snorkelen en genieten van het witte strand. Er rijden geen auto's en scooters, alleen fietsen en paard en wagen. Echt om naar uit te kijken. Vandaag zijn we begonnen om afscheid te nemen van de mensen die we hebben leren kennen.We hebben het heerlijk gehad hier maar voelen ook de behoefte om weer wat op te gaan in de anonimiteit en verder te trekken. We zijn de vele scooters en de stank van de vrachtautootjes en het lawaai op de weg wel zo'n beetje zat. We zien geen enkele fietser hier. Iedereen heeft een brommer, ook jochies van 13 jaar en hele gezinnen verplaatsen zich op de scooter. Vanuit Gili Air gaan we, waarschijnlijk een week, naar Lombok, dan naar Nusa Penida en Nusa Lembongan, dan naar Ubud op Bali en dan weer verder kijken wat we willen. We hebben besloten om niet naar Sulawesie te gaan. De rust en niet teveel reizen bevalt ons erg goed. Nog een maand te gaan en voor ons beiden gaat dit met gemengde gevoelens gepaard. We voelen ons soms al erg verzadigd en zouden ook nu al terug kunnen gaan naar Nederland. Maar ik voel ook energie als ik me voorbereid op onze plannen en Dirk laat het op zich afkomen.

Soms worden we er melig van dat er veel dezelfde engelse taal wordt gebruikt tegen ons: "No hep", als ze iets niet hebben (de "v" kunnen ze niet uitspreken en wordt een "p"), '' how are you", " where are you from?" , "I do respect"... Zo lekker dat ik inmiddels een aardig woordje Indonesisch spreek. Ze reageren dan zo ontwapenend:" Ah, pintar" (slim). Ze hebben een scherp stemgebruik en leggen de klemtoon op de laatste lettergreep. Ook dat proberen we over te nemen wat niet mee valt:) 
In de afgelopen weken heb ik meerdere keren meegemaakt dat ik hoor dat Dirk zo "very handsome"  is: artistiek gezicht, mooie huid en prachtige haren. Vooral de jongens wensen om er ook zo uit te zien als ze zijn leeftijd hebben. Ze zullen dit nooit rechtsreeks tegen hem zeggen maar via de vrouwen die het dan weer tegen mij zeggen.
Ik loop sinds 2 dagen als een oud stram wijffie rond. Ik heb nl. met Augus, een jonge gids van 21 jaar, de Sekumpul waterval bezocht (90 meter hoog). Het was spectaculair en zeer de moeite waard maar een erg zware tocht naar beneden: 300 enorm hoge treden, door de rivierbedding, over glibberige paden en toen ook weer een route omhoog. Maar wat heb ik staan genieten van het natuurschoon, het geweld van het water en de waterdruppels die als een regenbui tegen ons aan sloegen. De gids Augus stond ook erg te genieten met zijn armen wijd en een brede glimlach. Hij was er al 10 jaar niet geweest. 
We proberen te begrijpen hoe de mensen hier leven en welke invloed het geloof op hen heeft. Ze leven volgens een Balinese kalender waarin de vaste ceremoniemomenten staan. Daarnaast heb je nog allerlei ceremonies, bijv. om een huistempeltje in te wijden, 3 maanden na de geboorte van een kind enz. enz. Het hindoeisme gaat o.a.uit van de dualiteit dat je in het leven moet leren om te gaan met goed en kwaad. Je moet niet alleen positief denken, maar ook positief praten en handelen. Toch blijft het onduidelijk hoeveel vrijheid van denken en handelen het individu heeft. Vanuit hun streven gaat een groot repect uit, voor hun (voor) ouders en de Goden. Ze zijn dag in dag uit toegwijd met hun geloof bezig. Wij als buitenstaanders weten vaak niet wat er echt in de Balinese mensen omgaat. Ze zullen altijd met een lach reageren en geen "nee" willen verkopen. Inmiddels weten we dat er achter die prachtige lach veel schuil kan gaan. Maar wat is het fijn om vaak een lach te krijgen en een vriendelijke knik. Dat ga ik echt missen in Nederland. Met de beheerder van ons huis hebben we meerdere gesprekken gehad over dat het niet goed is voor ons contact als hij teveel invult voor ons en vanuit hier handelt. Wat is zijn cultuur en wat vragen wij vanuit onze cultuur. We zijn nu zover dat ik hem met een lach kan stoppen en zeggen: Do'nt think for me, I will explain". En zo zoeken wij ons een weg in deze cultuur, proberen we te begrijpen en te ervaren wat het met ons doet.